کوثر نور

[ و فرمود : ] دوستان خدا آنانند که به درون دنیا نگریستند ، هنگامى که مردم برون آن را دیدند ، و به فرداى آن پرداختند آنگاه که مردم خود را سرگرم امروز آن ساختند ، پس آنچه را از دنیا ترسیدند آنان را بمیراند ، میراندند ، و آن را که دانستند به زودى رهاشان خواهد کرد راندند و بهره‏گیرى فراوان دیگران را از جهان خوار شمردند ، و دست یافتنشان را بر نعمت دنیا ، از دست دادن آن خواندند . دشمن آنند که مردم با آن آشتى کرده‏اند . و با آنچه مردم با آن دشمنند در آشتى به سر برده‏اند . کتاب خدا به آنان دانسته شد و آنان به کتاب خدا دانایند . کتاب به آنان برپاست و آنان به کتاب برپایند . بیش از آنچه بدان امید بسته‏اند ، در دیده نمى‏آرند . و جز از آنچه از آن مى‏ترسند از چیزى بیم ندارند . [نهج البلاغه]

دروصفش نوشتن کار این قلم نیست اما این چند خط نو شتن هم دست خودم نیست. فقط گوشه ای از نایش های آن بانوی بی همتا را با هم بخوانیم:

پروردگارا مرا به آنچه روزی فرموده ای قانع کن که از آن چه از نعمت هایت دارم راضی باشم و مرا با الطاف و محبت هایت پوشش بده و برای همیشه به من عافیت، دوری از امراض روحی و جسمی، عنایت فرما.

پروردگارا مرا ببخش و به من رحم فرما آن گاه که مرا از دنیا می بری.
پروردگارا مرا برای آنچه آفریده ای برای همان قرارم ده و به آنچه که خود متکفل انجام آن برایم شده ای، مشغولم مفرما.

خدایا مرا عذاب مفرما در حالی که من از تو طلب بخشش دارم و محرومم مفرما در حالی که از تو تقاضا و خواهش می کنم.

الهی مرا نزد خودم ذلیل و بی مقدار قرار ده ولی مقام خودت را نزد من عظیم فرما و اطاعت خویش و انجام آن چه رضای تو در آن است و پرهیز از آنچه تو را به خشم می آورد را در همه امور به من الهام فرما.
ای مهربانترین مهربانان.