مدتی ست به این نکته فکر می کنم که چرا جواب سوال زیر باید «هیچ» باشه؟! چه سوالی ؟ یه سوالی که خیلی جاها می خونیم و می شنویم. رو در و دیوار ،تو روزنامه اماکن مذهبی و فرهنگ و.... اونم این سوال:« بعد از شهدا ما چه کردیم؟!»
واقعا خجالت نداره که جواب همچین سوالی رو به راحتی و خیلی سریع «هیچ» بدیم؟!
معتقدم با اینکه ما در مقایسه با شهدا هیچ هم نکرده ایم اما حداقل به عنوان یه آدم مسوولیت پذیر علی الاقل نیت ادامه راهشون رو که داشته ایم؛ نه؟! اگه واقعا نه که ... اما اگه جوابمون مثبته باید سرمون رو بالا بگیریم و بگیم بعد از شهدا همه ما تلاش کردیم راهشون رو ادامه بدیم اما اینکه چقدر موفق بوده ایم بسته به موقعیت ها و عملکرد ما متفاوت است. پس یا واقعا قدمی برداشته ایم و یا اصلا بر نداشته ایم.
حالا حقیقتا بعد از شهدا ما چه کردیم؟! بازم «هیــــــــــــــــــــچ» ؟!
چه خوبه هر روز این سوال رو از خودمون بپرسیم و عملکرد روزانه خودمون رو ببریم رو منحنی و ببینیم «چقدر انحراف معیار داریم ؟» ای کاش جواب این سوال آخر واقعا « هیچ» باشه!
