نمی دونم تا به حال برای شما هم پیش اومده یا نه ؟
پیش اومده که یه دوست یه رفیق داشته باشید و بدونید داره درد می کشه ؟ یه چیزایی اذیتش می کنه ؟ خب حتما خیلی غصه می خوردید و سعی می کنید به هر نحو که شده کمکش کنید . اما...
وای به اون روزی که اون دوست صورت خودش رو با سیلی سرخ نگه داره و از دردش دم نزنه. اونوقت مجبور میشی برای نشکستن غرور اون دست برای حفظ غیرت و حمیتش دم نزنی و هیچ کاری نکنی . راستی چه باید کرد؟ وقتی دوستت کله شق باشه و بخواد همه بار زندگی رو تنهایی رو دوش خودش بکشه چه باید کرد؟ اگر دخالت کنی غرورش رو شکوندی اگر هم هیچ کاری نکنی از یه طرف این عذاب وجدانه راحتت نمی گذاره از طرف دیگه غم و غصه ای که تو دلت جمع میشه و نمی تونی با کسی در میون بذاری اذیتت می کنه .
فقط می خوام بگم بعضی وقتا اگه یه کم غرورمون رو کم کنیم و خودمون رو همجنس دیگران بدونیم زندگی دلچسب تر میشه . بعضی وقتا اگه تو قله اوج هم که باشی لازمه یه کم بزنی به دامنه کوه تا بقیه حس کنند حق همراهی با تو رو دارند.
اطرافیان ما برای برقرار کردن ارتباط بهتر با ما نیاز دارند از دردهای ما هم بدانند . البته گوش نامحرم نبوَد جای پیغام سروش...
و حضرت امام صادق می فرماید :
دوستى از روى راستى و درستى نباشد جز با شرایط آن پس هر که در او آن شرایط یا پاره اى از آنها باشد او را اهل چنین دوستى بدان و کسیکه چیزى از آن شرایط در او نباشد او را باینگونه دوستى نسبت مده:
اولش اینکه نهان و عیانش براى تو یکسان باشد.
دوم اینکه زیب و زینت تو را زینت خود داند، و زشتى تو را زشتى خود شمرد.
سوم اینکه ریاست و دارائى حالش را نسبت بتو تغییر ندهد.
چهارم اینکه از آنچه توانائى دارد نسبت تو دریغ نکند.
پنجم که همه خصلتها را در بردارد اینکه هنگام بیچارگى و پیش آمدهاى ناگوار تو را رها نکند.
اصول کافی، جلد 4، روایت 6
صدای ضربان قلبت را در گوشت می شنوی
و نفس نفس هایت را شماره می کنی
ثانیه ها مثل پتک بر سرت می خورند 
و ساعت ها هم انگار عقربه هایشان سنگینی می کنند
به یاد دیار آشنایی باز دلم گرفته است
و به آرزوی هوای شهر با وفایی نفسم
پیش از این ها در وادی عاقلان پرسه می زدم
پس از این ها در کوچه کوچه جنون جولان می دهم
وقتی که همه زندگی ات به حبه ای بند می شود
وقتی بودنت را حبه حبه هر شب در دهانت می گذارند تا فرو دهی
وقتی می دانی حبه ها اگر بیش از یکی شود دیگر همه چیز تمام
تازه می فهمی که هیچی، هیچ
خوشا جنون خوشا جنون
کسی باور نکرد این دردهای بی زبانم را
و این آتش که پی کرده است مغز استخوانم را
چنان در خویش می سوزم که از آه شب و روزم
فلک رخت سیاهی کرده برتن آسمانم را
به خشم آگینی این موجها ای اشک همت کن
که در خود غرقه سازی کشتی بی بادبانم را
اگر از ما نمی ماند به غیر از خاک و خاکستر
پس ای طوفان بگیر اینک همین تنها نشانم را
وقتی بارون می باره خیلی ها چتر هاشون رو باز می کنن که خیس نشن، خیلی ها از گلی و خیس شدن لباس هاشون گله می کنند ...اما
یه نگاه به این جاده های خاکی بکنید؛ فقط یه نم بارون لازم دارن تا سفت و محکم و صاف صاف بشن. تادیگه گرد و خاک نکنن ...
دلای خیلی از ما ها هم فقط یه نم لازم داره یه نم ...
وقتی بارون می باره ....
تا مدتی قلم بر زمین، با دلی غمین، باشید در پناه ارحم الرحمین...
از صبح انقدر سرم شلوغ بود که دم غروب وقتی می خواستم از خونه بیرون برم یادم رفت موبایلم رو چک کنم ببینم اصلا شارج داره یا نه. اتفاقا 
همون شب هم منتظر تماس های شب عید بودم... چند ساعتی گذشت دیدم خبری نیست . یه نگاه به موبایلم کردم بله شارجش تموم شده بود و من بی خبر و منتظر تماس.
قضیه خیلی از ما ها هم که ادعای انتظار اقا و چشم براهی رو داریم همینه . اصلا یه نگاه نمی کنیم ببینیم شارج درونیمون تموم شده یا نه . اصلا حواسمون نیست که با حلوا حلوا که دهان شیرین نمیشه .
همین که موبایل همراهت باشه معنیش این نیست که همه می تونن باهات تماس بگیرن که : 1-باید شارج داشته باشه 2- باید آنتن بده ... حالا دل عاشق و منتظر من و تو چی ؟؟!! آنتن می ده ؟ شارج داره ؟ یا روزمرگی رمقی براش نذاشته .
الهی هیچ وقت بی موبایل نمونید! و همیشه در محدوده آنتن دهی باشید .....
بسمک یا ستار
امشب می خوام قصه بگم . تقدیم به همه مادر بزرگ ها و پدر بزرگ هایی که در آرزوی حج مو رنگ کارنامه اعمالشان کرده اند :
می گویند سفر زیارت هم قسمت هست هم دعوت و هم همت هر چه بود من هم طلبیده شده بودم. کجا ؟ حج بیت الله ...
خب طبیعیه که ذوق زده بودم و در پوست خودم نمی گنجیدم مقدمات سفر رو با شور خاص آماده می کردم و اصلا انگار در عالم دیگه ای سیر می کردم. اما در چند مقطع حالم دگرگون شد ...رسم هست که حاجی ها قبل از سفر از آشناها حلالیت می طلبند من هم شروع کردم به حلالیت گرفتن مادر پدر اقوام دوستان ... . یک روز نشستم یک گوشه با خودم فکر می کردم که: تو این سن جوونی این همه افراد بر گردن ما حق دارند ؟؟!! حالا با هر روشی که هست شاید بشه دل صاحب حق ها رو بدست اورد اما اگه خودمون از خودمون نگذشتیم چی ؟ یعنی اگه واقعا ظلمت نفسی باشیم چی ؟؟ حالا دَم حجی چی کار کنیم؟ چه جوری همه این ها را با هم جبران کنیم ؟! راستیا ای کاش ماهی یه بار حج واجب می شد تا همه بفکر حلالیت گرفتن می افتادند!
هنوز هم برای سوال های اون روزم جواب معینی پیدا نکردم البته نباید هم پیدا بشه که به اندازه تمام انسان ها راه هست برای رسیدن به خدا!
به هر حال با هزار امید و آرزو خوف و رجا راهی شدیم ...
میقات و محشر کبرا : در یک آن همه افرادی که همراهت بوده اند سفید پوش می شوند، همه چیز رنگ دیگری می گیرد آرامش و اضطرابی به هم آمیخته حس می شود ...هرچی بگم فایده نداره شنیدن کی بود مانن دیدن ...لبیک الهم لبیک لبیک لا شریک لک لبیک ... روحانی کاروان می گفت و ما هم پشت سرش ... ان الحمد و نعمت لک و الملک ... اشک هایمان جاری بود ...اما یه آن دلم ریخت ایا همه حاجی های که اینجا هستن رو معنای تلبیه تامل هم می کنند ؟ لا شریک لک لبیک لا شریک لک لبیک ...
اى خداوند مهربان، لبّیک *** آفریننده جهان، لبیک
اى سزاوار هر ثنا، لبیک *** واى اگر بشنوم، که لا لبیک...
و لحظه دیدار خانه معبود : گفته بودند هر دعایی که در اولین نگاهت که به خانه کعبه می خورد بکنی مستجاب می شود . از قبل دعاها رو آماده کرده بودم ... اما در اون لحظه عظیم دیگر نمی دانی کجا هستی چه می کنی .. به سجده می افتی و می خواهی از همانجا تا آسمان هفتم پرگیری ... و شب ها و طواف های مسجد الحرام ... الهم عجل لولیک الفرج ذکر همه قافله های شیعه است ... یعنی میشه پشت سر آقامون مولامون یعنی می شه دوری نیم دوری ...مولا کجایی که ما دورت بگردیم ...
شبی در گوشه ای از مسجد نشسته بودم منتظر اذان صبح؛ دو خانوم پیرزن آذربایجانی که فارسی هم خوب متوجه نمی شدند گم شده بودند. به رگ غیرتمون برخورد و در به در به دنبال هم کاوانی هاشون گشتیم تا بالاخره پیدا شدند اما بد جوری دلم گرفت. چه بسیار مادربزرگ ها و پدربزرگ هایی که آروزی سفر حج را با خود به ابدیت می برند. هر چند که رفتن و نرفتن به حج همه باید فقط برای رضای خدا باشد و در نرفتن آن هم مصلحتی ست اما آی حاج خانوم و حاج آقا ها بیایید قدم به قدمی که در حرم امن الهی بر می داریم آگاهانه برداریم و با معرفت .
و با عرفات به پایان می برم : عرفات یعنی آنجایی که انگار مسافری در راه داری: چشمت به ورودی خیمه دوخته شده ...الهم ارنا الطلعت الرشیده ... آنجایی که تا روضه عباس(ع) و زیارت امام رضا (ع) می شنوی قلبت از جا کنده می شود ... عرفات یعنی تب عشق یعنی التهاب انتظار یعنی تمامی معرفت .
طبعم اینک که غنچه سان بشکفت *** سخنى از مدینه باید گفت
مدینه! شهر رسول خدا! خداحافظ *** مزار گمشده! گلدسته ها! خداحافظ
کمیل و ندبه و شب هاى اشک و دلتنگى *** کبوتران غریب آشنا! خداحافظ
بقیع! گنبد خضرا! مزار بى فانوس *** بهشت گمشده در غم رها، خداحافظ
زمین داغ! هواى گرفته و ابرى *** بناى مرمرى و دلگشا، خداحافظ
غروب هاى غم انگیز پشت قبرستان *** سپیده هاى سلام و دعا، خداحافظ
ستون توبه! در سوخته! خیابانها! *** مدینه! شهر رسول خدا، خداحافظ
در اینجا که به هر جا می نگرم جز سیا هی چیزی نیست
چگونه به من می گویی
به آن نقطه نور کوچکی که حتی وجود خارجی ندارد دل خوش کنم
تا کی خود را به چیزهای پوچ نوید دهم
که زندگیم تبدیل شد به پوچستانی
که حتی دیگر یک سراب سرسبز محض دل خوشی در آن نیست
گاه بس که سیاهی خفقان آور میشود
با خود می اندیشم این همه سیاهی ممکن نیست
شاید این منم که کور شده ام......!
خوف و رجا از زیباترین مفاهیم دین ماست.
به زبون ساده یعنی هم عاشق باشی و بترسی که یه وقت کاری کرده باشی که دل معشوق رو شکسته باشه .
و در اثر اون ازت روش رو برگردونده باشه و در عین حال با خودت بگی نه یار من از اوناشه خیلی با کرمه
خودش گفته صد بار اگر توبه شکستی باز آی...
اما امان از روزی که که عاشق دیگه خیلی روش زیاد بشه و لطف معشوق براش عادی بشه
و یادش بره که رسم عاشقی اطاعت معشوق است.
به فرمایش امام صادق (ع):
تعصى الله و انت تظهر حبه هذا لعمرى فى الفعال بدیع
اظهار محبت نسبت به خدا دارى و نافرمانیش می کنی؟ به جان خودم که از عجایب است
لو کان حبک صادقا لاطعته ان المحب لمن یحب مطیع
اگر محبتت واقعى بود، باید اطاعتش مىکردى که عاشق، مطیع محبوب است.
.....................................................
